(door Rein Visscher)
Zal de terugtrekking door Israël uit de Gazastrook en enkele nederzettingen op de westelijke Jordaanoever de vrede dichterbij brengen? Als we in de Bijbel de geschiedenis vanaf het begin lezen, krijgen we oog voor de strijd die tot op de dag van vandaag wordt gevoerd.
Er bestond een familievete tussen Izaïk en Ismaël, de twee halfbroers. Als Esau met Machalat, de dochter van Isma‰l, trouwt (Genesis 28 vers 9), wordt deze vete een strijd tussen de twee broers. En dan zien we deze vete zich uitbreiden tot de nakomelingen van Iza„k en Isma‰l, Jacob en Esau. Het volk Israël en de Arabische volkeren.
Deze strijd duurt nog steeds voort. Daarom is het zeer de vraag of de huidige maatregelen werkelijk tot vrede kunnen leiden. We zien immers, als we de Bijbel lezen, steeds weer dat vrede voor het volk Israël ervan afhangt, of het volk de Here dient of niet.
Als Israël de weg die de Here aanwijst, verlaat, komt er een periode van onrust en oorlog en geeft God het volk over in handen van de vijand. Maar wee de vijand die Israël dan onder de voet loopt. God straft die vijand, omdat die zich richt tegen zijn volk. Als Israël dan berouw krijgt van z'n zonden en zich bekeert, geeft God weer vrede.
Hier zien we, dat hoe Israël ook zondigt en zich van God afkeert, God zijn volk niet verstoot. De apostel Paulus is hier heel duidelijk over. In de hoofdstukken 9 t/m 11 van zijn brief aan de Romeinen geeft hij duidelijk aan wat de positie van Israël ook nu nog is.
Wij als christenen zullen de positie van het volk Israël anders moeten beoordelen dan vanuit politiek oogpunt.
Hoe kan dan vrede worden bereikt? Dat hangt ervan af, wat we onder vrede verstaan. De shalom die in de Bijbel bedoeld wordt, is in de eerste plaats vrede met God. Dan volgt voor het volk van God ook de vrede met elkaar.
Wat moet Israël dan doen? Zich bekeren. Hoe wordt die vrede bereikt? Als het volk Isra‰l, het Joodse volk, de God der vaderen weer gaat zoeken en uitkomt bij Messias Jezus en diens verlossingswerk gaat zien en aanvaarden.
We zien dat het aantal Messiasbelijders onder het Joodse volk langzaam groeiende is. We danken God daarvoor. Ook zijn er gemeenten die contacten uitoefenen met christen-Palestijnen. Een voorbeeld is de Beith Asaph-gemeente van David Loden in Nethanya. Zij bidden voor elkaar en bellen elkaar op als er aan beide zijden weer doden vallen.
Dat is een prachtig voorbeeld, hoe geloof in de Messias Yeshua deze volken verbindt.
Heeft de kerk, hebben wij als christenen een taak in dit 'Vredesproces'? Jazeker! De kerk zal bewust moeten worden gemaakt van de positie van Israël (het Joodse volk) ‚n van haar eigen positie. We moeten ons er in toenemende mate bewust van worden, dat wij als wilde takken tussen de eigen takken op de edele stam zijn geënt. Dat wij als gelovigen uit de heidenen door genade alleen deel hebben gekregen aan de saprijke wortel. Niet wij dragen de wortel, maar de wortel draagt ons (Romeinen 11 vers 11-24)!
Paulus schrijft schrijft in de tegenwoordige tijd. Deze zaak is ook nu nog actueel. Wees niet hoogmoedig, maar vrees!, zegt Paulus, ook nu nog tegen ons.
Belofte
We moeten daarom wegdoen alles wat ook maar enigszins riekt naar de 'vervangingstheologie'. Ook binnen de gereformeerde gezindte was dat een gangbare theorie, die nog steeds voorkomt. De kerk is niet in de plaats van Israël gekomen, maar tussen hen geënt. God maakt geen gedane zaak met Israël. Voor £ is de belofte, en voor uw kinderen en voor allen die verre zijn. Dit zegt Petrus (Handelingen 2 vers 39) tegen de Joden!
Hoe moeten we deze taak uitvoeren? Hen jaloers maken, door te laten zien wie Jezus, de Messias, is en wat het geloof in Hem en het aanvaarden van zijn verlossingswerk tot gevolg heeft. Niet eigenwijs en hoogmoedig, maar in grote verwondering.
Door hun struikelen en vallen in ongeloof kwam de weg vrij voor de heidenen tot Christus en tot God.
We moeten in de gezinnen en in de kerk veel bidden, dat het Joodse volk dit met verwondering zal gaan zien en zich zal bekeren. Dit gebed ontbrak tot nu toe nog veel te veel.
Dan alleen komt er vrede met God, en dan kan Israël ook in vrede wonen. Dat zien we de hele bijbel door. God heeft dat immers beloofd!
Rein Visscher is voorzitter van de Stichting ter bevordering van de evangelieverkondiging aan het Joodse volk (Stevaj) en lid van de Bat Tsion Commissie, die namens de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) de evangelieverkondiging onder het Joodse volk behartigt.
©Nederlands Dagblad
Friday, 14 December 2007
Vrede op aarde?
Vrede op aarde?
Wat gebeuren er toch vreselijke dingen in de wereld. Misschien is dat altijd al zo geweest, maar met de moderne communicatie-middelen wordt je er wel met de neus bovenop gedrukt. En vaak vraag je je machteloos af waar dat toch allemaal goed voor is. Zal daar nu nooit eens een eind aan komen?
Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die geloven dat dit allemaal nodig is voor de vooruitgang. Die gaan er vanuit dat er niet alleen een evolutie is in de natuur, maar ook in de maatschappij. En net als in de natuur de sterke dieren de zwakke op moeten ruimen, zijn al die conflicten en oorlogen in de wereld nodig om te groeien naar een ideale, klassenloze samenleving.
Maar na zo'n tachtig jaar ervaring met deze visie in het Oostblok, is het geloof in deze theorie wat op z'n retour. Toch zijn er nog heel wat die ondanks alles blijven vasthouden aan hun ideaal. Ze hebben nog steeds een sterk vertrouwen dat het ooit nog eens zo ver zal komen.
Maar weet je, eigenlijk is dat nog niets vergeleken bij al die mensen die tijdens de kerstdagen weer uit volle borst "vrede op aarde" zitten te zingen! Wat dacht je daarvan?! Die bakken het nog veel bruiner! Die geloven al tweeduizend jaar dat dat nog eens gaat gebeuren! Vrede op aarde! Nou, dan moet je wel oogkleppen voor hebben en je verstand op nul zetten om dat nog serieus te nemen! Na tweeduizend jaar christendom is die vrede op aarde nog steeds ver te zoeken! Je moet toch wel een bord voor je kop hebben om daar nog in te geloven.
Toch moeten we hier even een hardnekkig misverstand uit de weg ruimen. Kijk, het marxisme leerde dat de mens gebruik moest maken van de wetten van de evolutie in de maatschappij. Dan zou er binnen afzienbare tijd een klassenloze maatschappij ontstaan en zou er vrede zijn. Maar wist je dat Jezus precies het tegenovergestelde verkondigde? Hij had het helemaal niet over vrede! Ik zal je even voorlezen wat hij 2000 jaar geleden zei over de toekomst van de wereld en over de tijd waarin we nu leven.
"Pas op", zei Hij, "dat je je niet laat misleiden. Want velen zullen in mijn naam komen en zeggen: 'Ik ben het', en 'de tijd is nabij!'. Loopt hen niet na. En wanneer jullie horen spreken van oorlogen en omwentelingen, schrikt er niet van, want dit alles moet eerst gebeuren, maar het einde komt niet zo spoedig. Volk zal opstaan tegen volk, en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen geweldige aardbevingen zijn, en op verschillende plaatsen pestziekten en hongersnoden en schrikwekkende dingen en grote tekenen vanuit de hemel. Ja, er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren, en op de aarde doodsangst onder de volken, radeloos door het het gedruis van de zee en de branding.
En de mensen zullen vergaan van vrees voor wat er met de wereld gaat gebeuren, want de krachten der aarde zullen worden geschokt ……"
Ja, dat is wel even wat anders dan "Vrede op aarde!" Dat is precies het tegenovergestelde! Maar hoe komen ze er dan in hemelsnaam bij om elk jaar vrede op aarde te zingen met Kerst?! Dat slaat dan toch nergens op?
Ik weet ook niet precies hoe de maker van dat bekende kerstlied aan die woorden kwam: Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen. Misschien was de wens de moeder van de gedachte. Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen, dat was best fijn om over te zingen. Maar kloppen doet het niet helemaal.
Maar staat de tekst van dat lied dan niet in de Bijbel?! Daarin staat toch, dat er naar aanleiding van de geboorte van Jezus zoiets door de engelen werd gezongen? Nee hoor. Het lijkt er alleen een beetje op. Nee, volgens de Bijbel werd er het volgende gezongen: "Ere zij God in de hoge en vrede op aarde onder de mensen van goede wil!"
Vrede op aarde onder de mensen van goede wil. Daar ging het over: dat er vrede zou komen voor iedereen die van goede wil was. En die vrede is er al die eeuwen daarna geweest. Dat is een vrede die niet afhankelijk is van de omstandigheden. Een vrede in je hart. Als je die vrede hebt, dan ervaar je ook een diepe vrede met al die anderen die dat geheim ook hebben ontdekt. Ja, er is vrede op aarde onder de mensen van goede wil. En die vrede hebben ze ondanks de dingen die er om hen heen gebeuren.
Weet je, vaak geven we de omstandigheden de schuld als we in de problemen zitten en geen vrede hebben van binnen. Natuurlijk spelen de omstandigheden een grote rol. Maar als je geluk moet afhangen van de omstandigheden, wel, dan hangt je geluk wel aan een zijden draadje. Want de omstandigheden heb je niet in de hand. En die zullen er ook niet beter op worden volgens Jezus Christus.
Daarom is het zo belangrijk dat je het geheim ontdekt van een vrede van binnen die niet afhankelijk is van de dingen die om je heen gebeuren.
Maar al die oorlogen dan? Zal daar dan nooit een eind aan komen? Nee, zonder de vrede die Jezus geeft, komt daar nooit een eind aan. Want al die grote oorlogen en conflicten zijn een optelsom van alle kleine oorlogjes en conflicten bij iedereen van binnen. Als daar geen eind aan komt, dan blijft het dweilen met de kraan open.
Kijk maar naar wat er gebeurde nadat de muur viel. Eerst dachten we allemaal dat er nu wel een tijd van vrede zou aanbreken. Nou, mooi niet hoor. Toen begon het bloedvergieten pas.
Nee, echte vrede begint niet in het groot en aan de buitenkant. Echte vrede begint in je hart. Je wil moet veranderen, die moet goed worden, zodat je plezier krijgt in de dingen die goed zijn en een hekel krijgt aan de dingen die niet deugen. En dat gebeurt wanneer je Jezus Christus uitnodigt in je leven.
God heeft nog steeds geduld met de wereld. Hij hoopt om zo te zeggen nog steeds dat de mensen de mogelijkheid zullen aangrijpen om die echte vrede te ontvangen. Maar de prijs van zijn geduld is wel vreselijk hoog. Dat kunnen we dag in dag uit zien op TV en in de krant. Dat kan niet lang meer duren. Daarom zeggen we wel eens: Als er nu toch een God is van liefde hè, dan moet Hij toch eens een keer ingrijpen. Nou, dat gaat een keer gebeuren. Dan is de maat vol. Dan komt Jezus terug.
Dan komt er vrede op aarde omdat hij dan iedereen uit de wereld zal gaan verwijderen die die echte vrede niet wilde ……
Alleen zitten we nu nog met dat bekende kerstlied. Wat moeten we daarmee? Kunnen we dat nu niet meer zingen? Ja hoor. Als we dan maar bedenken dat die vrede alleen maar daar is waar Jezus de leiding heeft, hetzij nu in je hart, hetzij straks over de hele aarde als Hij teruggekomen is.
Wat gebeuren er toch vreselijke dingen in de wereld. Misschien is dat altijd al zo geweest, maar met de moderne communicatie-middelen wordt je er wel met de neus bovenop gedrukt. En vaak vraag je je machteloos af waar dat toch allemaal goed voor is. Zal daar nu nooit eens een eind aan komen?
Natuurlijk zijn er nog steeds mensen die geloven dat dit allemaal nodig is voor de vooruitgang. Die gaan er vanuit dat er niet alleen een evolutie is in de natuur, maar ook in de maatschappij. En net als in de natuur de sterke dieren de zwakke op moeten ruimen, zijn al die conflicten en oorlogen in de wereld nodig om te groeien naar een ideale, klassenloze samenleving.
Maar na zo'n tachtig jaar ervaring met deze visie in het Oostblok, is het geloof in deze theorie wat op z'n retour. Toch zijn er nog heel wat die ondanks alles blijven vasthouden aan hun ideaal. Ze hebben nog steeds een sterk vertrouwen dat het ooit nog eens zo ver zal komen.
Maar weet je, eigenlijk is dat nog niets vergeleken bij al die mensen die tijdens de kerstdagen weer uit volle borst "vrede op aarde" zitten te zingen! Wat dacht je daarvan?! Die bakken het nog veel bruiner! Die geloven al tweeduizend jaar dat dat nog eens gaat gebeuren! Vrede op aarde! Nou, dan moet je wel oogkleppen voor hebben en je verstand op nul zetten om dat nog serieus te nemen! Na tweeduizend jaar christendom is die vrede op aarde nog steeds ver te zoeken! Je moet toch wel een bord voor je kop hebben om daar nog in te geloven.
Toch moeten we hier even een hardnekkig misverstand uit de weg ruimen. Kijk, het marxisme leerde dat de mens gebruik moest maken van de wetten van de evolutie in de maatschappij. Dan zou er binnen afzienbare tijd een klassenloze maatschappij ontstaan en zou er vrede zijn. Maar wist je dat Jezus precies het tegenovergestelde verkondigde? Hij had het helemaal niet over vrede! Ik zal je even voorlezen wat hij 2000 jaar geleden zei over de toekomst van de wereld en over de tijd waarin we nu leven.
"Pas op", zei Hij, "dat je je niet laat misleiden. Want velen zullen in mijn naam komen en zeggen: 'Ik ben het', en 'de tijd is nabij!'. Loopt hen niet na. En wanneer jullie horen spreken van oorlogen en omwentelingen, schrikt er niet van, want dit alles moet eerst gebeuren, maar het einde komt niet zo spoedig. Volk zal opstaan tegen volk, en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen geweldige aardbevingen zijn, en op verschillende plaatsen pestziekten en hongersnoden en schrikwekkende dingen en grote tekenen vanuit de hemel. Ja, er zullen tekenen zijn aan zon, maan en sterren, en op de aarde doodsangst onder de volken, radeloos door het het gedruis van de zee en de branding.
En de mensen zullen vergaan van vrees voor wat er met de wereld gaat gebeuren, want de krachten der aarde zullen worden geschokt ……"
Ja, dat is wel even wat anders dan "Vrede op aarde!" Dat is precies het tegenovergestelde! Maar hoe komen ze er dan in hemelsnaam bij om elk jaar vrede op aarde te zingen met Kerst?! Dat slaat dan toch nergens op?
Ik weet ook niet precies hoe de maker van dat bekende kerstlied aan die woorden kwam: Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen. Misschien was de wens de moeder van de gedachte. Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen, dat was best fijn om over te zingen. Maar kloppen doet het niet helemaal.
Maar staat de tekst van dat lied dan niet in de Bijbel?! Daarin staat toch, dat er naar aanleiding van de geboorte van Jezus zoiets door de engelen werd gezongen? Nee hoor. Het lijkt er alleen een beetje op. Nee, volgens de Bijbel werd er het volgende gezongen: "Ere zij God in de hoge en vrede op aarde onder de mensen van goede wil!"
Vrede op aarde onder de mensen van goede wil. Daar ging het over: dat er vrede zou komen voor iedereen die van goede wil was. En die vrede is er al die eeuwen daarna geweest. Dat is een vrede die niet afhankelijk is van de omstandigheden. Een vrede in je hart. Als je die vrede hebt, dan ervaar je ook een diepe vrede met al die anderen die dat geheim ook hebben ontdekt. Ja, er is vrede op aarde onder de mensen van goede wil. En die vrede hebben ze ondanks de dingen die er om hen heen gebeuren.
Weet je, vaak geven we de omstandigheden de schuld als we in de problemen zitten en geen vrede hebben van binnen. Natuurlijk spelen de omstandigheden een grote rol. Maar als je geluk moet afhangen van de omstandigheden, wel, dan hangt je geluk wel aan een zijden draadje. Want de omstandigheden heb je niet in de hand. En die zullen er ook niet beter op worden volgens Jezus Christus.
Daarom is het zo belangrijk dat je het geheim ontdekt van een vrede van binnen die niet afhankelijk is van de dingen die om je heen gebeuren.
Maar al die oorlogen dan? Zal daar dan nooit een eind aan komen? Nee, zonder de vrede die Jezus geeft, komt daar nooit een eind aan. Want al die grote oorlogen en conflicten zijn een optelsom van alle kleine oorlogjes en conflicten bij iedereen van binnen. Als daar geen eind aan komt, dan blijft het dweilen met de kraan open.
Kijk maar naar wat er gebeurde nadat de muur viel. Eerst dachten we allemaal dat er nu wel een tijd van vrede zou aanbreken. Nou, mooi niet hoor. Toen begon het bloedvergieten pas.
Nee, echte vrede begint niet in het groot en aan de buitenkant. Echte vrede begint in je hart. Je wil moet veranderen, die moet goed worden, zodat je plezier krijgt in de dingen die goed zijn en een hekel krijgt aan de dingen die niet deugen. En dat gebeurt wanneer je Jezus Christus uitnodigt in je leven.
God heeft nog steeds geduld met de wereld. Hij hoopt om zo te zeggen nog steeds dat de mensen de mogelijkheid zullen aangrijpen om die echte vrede te ontvangen. Maar de prijs van zijn geduld is wel vreselijk hoog. Dat kunnen we dag in dag uit zien op TV en in de krant. Dat kan niet lang meer duren. Daarom zeggen we wel eens: Als er nu toch een God is van liefde hè, dan moet Hij toch eens een keer ingrijpen. Nou, dat gaat een keer gebeuren. Dan is de maat vol. Dan komt Jezus terug.
Dan komt er vrede op aarde omdat hij dan iedereen uit de wereld zal gaan verwijderen die die echte vrede niet wilde ……
Alleen zitten we nu nog met dat bekende kerstlied. Wat moeten we daarmee? Kunnen we dat nu niet meer zingen? Ja hoor. Als we dan maar bedenken dat die vrede alleen maar daar is waar Jezus de leiding heeft, hetzij nu in je hart, hetzij straks over de hele aarde als Hij teruggekomen is.
Subscribe to:
Posts (Atom)
